“મેં તમારા પુત્રનું માંસ ખાધું છે”: પ્લેન ક્રેશમાં બચેલા લોકોએ બર્ફીલા પર્વત પર આ રીતે વિતાવ્યા 72 દિવસ

અમેરિકા, 04 ફેબ્રુઆરી:  “મેં તમારા પુત્રના મૃતદેહનું માંસ ખાધું છે.” 19 વર્ષનો એક છોકરો પોતાના જ મિત્રના માતા-પિતા સામે આ વાક્યો બોલે છે. સામાન્ય રીતે જો આપણે આવા શબ્દો સાંભળીયે તો…. બોલનાર વ્યક્તિનું ત્યાં જ ગળું દબાવી મોતને ઘાટ ઉતારી નાખીએ, અથવા મારી-મારીને તેને અધમુઓ કરી નાખીએ. પરંતુ અહીં… એવું કશું જ બન્યું જ નથી. આ માતા-પિતાએ પોતાના જ પુત્રનું માંસ ખાનાર વ્યક્તિને દિલથી આશિષ આપ્યા હતા. આજે આપણે આ આખી ઘટના વિષે જાણીશું.

આ કોઈ વાર્તા નથી પરંતુ સત્ય હકીકત છે, જે લેટિન અમેરિકાના(america) દેશ ઉરુગ્વેથી શરૂ થાય છે. વર્ષ 1972, તારીખ 12મી ઓક્ટોબર. ઉરુગ્વેથી વિમાન ઉડાન ભરી રહ્યું છે. ફ્લાઇટ નંબર 572. પ્લેનમાં ક્રૂ સહિત 45 લોકો સવાર હતા. જેમાં ઉરુગ્વેની સ્થાનિક રગ્બી ટીમના ખેલાડીઓ સામેલ હતા. તેને ચિલી જવાનું હતું. ચિલી લેટિન અમેરિકામાં આવે છે. બીજો દેશ આર્જેન્ટિના, જે ઉરુગ્વે અને ચિલી વચ્ચે આવેલો છે. ઉરુગ્વેથી ઉડાન ભરેલું પ્લેન પહેલા આર્જેન્ટીનામાં ખરાબ હવામાનને કારણે લેન્ડ થયું હતું. બીજા દિવસે વિમાને ફરી ઉડાન ભરી, 13 ઓક્ટોબરના રોજ બપોરે 3:21 કલાકે વિમાન આર્જેન્ટિના અને ચિલીની સરહદ ઉપરથી ઊડી રહ્યું હતું. નીચે એન્ડીઝ પર્વતમાળા હતી. અમેરિકન ખંડની સૌથી લાંબી પર્વતમાળા, જે આખું વર્ષ બરફથી ઢંકાયેલી રહે છે. હવામાન ચોખ્ખું હતું. બધું બરાબર હતું પણ પછી પાયલટે મોટી ભૂલ કરી.

ડો. રોબર્ટ કેનેશા તે સમયે મેડિકલ સ્ટુડન્ટ હતા. અને કલાપ્રેમી તરીકે રગ્બી ટીમ સાથે રમી રહ્યા હતા. પ્લેનમાં બેઠેલી રગ્બી ટીમમાં કેનેશાનો પણ સમાવેશ કરવામાં આવ્યો હતો. વર્ષો પછી, નેશનલ જિયોગ્રાફિકને આપેલા એક ઇન્ટરવ્યુમાં, તેમણે કહ્યું કે તેમને અચાનક પ્લેન નીચે તરફ જતું અનુભવ્યું. થોડી વાર પછી, તેમની બાજુમાં બેઠેલા એક મુસાફરે કહ્યું, “તમને નથી લાગતું કે વિમાન પર્વતની શિખરોની ખૂબ નજીક ઉડી રહ્યું છે?”

તે વ્યક્તિની આશંકા બિલકુલ સાચી હતી. કોઈ કશું સમજી શક્યું નહીં. અને પ્લેન ઝડપથી નીચે પડવા લાગ્યું હતું. આખા પ્લેનમાં ચીસો મચી ગઈ. ડૉક્ટર કેનેશાને લાગ્યું કે કદાચ આ તેમના જીવનનો છેલ્લો દિવસ હતો. પ્લેન ક્રેશ થઈ રહ્યું હતું અને કેનેશા લાચાર હતા. જો કોઈ કંઈક કરી શકે તો તે પ્લેનનો પાઈલટ હતો. પરંતુ વાસ્તવમાં આખી ભૂલ ત્યાંથી શરૂ થઈ.

પાઈલટને મોટી ગેરસમજ થઈ હતી

એક ગેરસમજને કારણે, પાયલટે વિચાર્યું કે તે એરપોર્ટની ખૂબ નજીક છે. જ્યારે ગંતવ્ય હજુ 60 કિલોમીટર દૂર હતું. આ પ્રક્રિયામાં, પાયલોટે પ્લેનને જે ઊંચાઈએ તે ઉડાન ભરી રહ્યું હતું તેનાથી ઘણું નીચે લાવી દીધું હતું. જે એન્ડીઝ પર્વતોની ખૂબ નજીક હતું. જ્યારે પાયલટને પોતાની ભૂલનો અહેસાસ થયો ત્યારે તેણે ફરીથી પ્લેનને ઉપર લઈ જવાનો પ્રયાસ કર્યો. પરંતુ આ પ્રક્રિયામાં પ્લેન અટકી ગયું. અને નીચેની તરફ પડવા લાગ્યું. વિમાનની ડાબી પાંખ એક ટેકરી સાથે અથડાઈ અને તૂટી ગઈ હતી. આ પછી પ્લેન પહાડી પરથી નીચે સરકી ગયું અને સીધું ગ્લેશિયર સાથે અથડાયું. બંને પાંખો અને પૂંછડી તૂટી ગઈ હતી. વિમાનનું માત્ર બોડી એટલે કે ફ્યુઝલેજ બાકી હતું. વિમાન દુર્ઘટના દરમિયાન 12 લોકોના મોત થયા હતા. જેઓ બચી ગયા તેઓને મોટા પડકારનો સામનો કરવો પડ્યો.

એન્ડીઝનો પર્વત જ્યાં આ વિમાન ક્રેશ થયું તે માનવ વસ્તીથી ઘણું દૂર હતું. ચારે બાજુ માત્ર બરફ અને બરફ. આવી સ્થિતિમાં બચાવ દળ તેમના સુધી હેલિકોપ્ટર દ્વારા જ પહોંચી શકે તેમ હતું. તો જ તેમનો જીવ બચી શકે તેમ હતો. રેસ્ક્યુ ટીમ આવે ત્યાં સુધી તે લોકો પોતાનો જીવ બચાવવાની વ્યવસ્થા કરે તે જરૂરી હતું. સૌથી મહત્વની બાબત હતી ભોજનની વ્યવસ્થા. એન્ડીઝ પહાડીઓમાં હરિયાળી કે અન્ય પ્રાણીઓ નહોતા, તેથી તેમણે વિમાનમાંથી જે કંઈ મળ્યું તે ભેગું કરવા માંડ્યું.

આઠ ચોકલેટ, ત્રણ જામના બોક્સ, થોડી બદામ, ખજૂર, અંજીર અને વાઇનની થોડી બોટલો – આ બધી વસ્તુઓ પર જ બચાવ ટીમ આવે ત્યાં સુધી તેમણે જીવતા રહેવાનું હતું. આ સિવાય તેઓએ તેમની સાથે રહેલી સૂટકેસ એકઠી કરી. અને તેનાથી બરફમાં ક્રોસ બનાવ્યો. એક SOS સાઇન પણ બનાવ્યું જેથી જો કોઈ પ્લેન ઉપરથી પસાર થાય તો તેને જોઈ શકે અને તેમને બચાવી શકે. આ પછી તેઓ બચાવ ટીમની રાહ જોવા લાગ્યા. એક દિવસ વીતી ગયો, બે દિવસ વીતી ગયા, ત્રણ દિવસ વીતી ગયા. આ દરમિયાન ઘણા વિમાનો તેમની ઉપરથી પસાર થયા, પરંતુ ક્યાંયથી મદદ ન આવી. સફેદ બરફમાં વિમાનના સફેદ ફ્યુઝલેજને કોઈ જોઈ શક્યું નહીં. દરમિયાન બીજી આફત ઊભી થઈ. વિમાનમાંથી મળેલું ફૂડ ખતમ થવા આવ્યું હતું. ઘણા લોકો ઘાયલ થયા હતા, તેમને તાકાત અને હિંમત આપવી જરૂરી હતી. સૂર્યમાં બરફના ટુકડા ઓગળીને પાણી મેળવવામાં આવતું હતું, પરંતુ ખોરાકનું કોઈ સાધન નહોતું. ઘણા દિવસો પછી જ્યારે તે ભૂખ સહન ન થતા તેમણે આખરે એવો તુક્કો અપનાવ્યો જે માનવ સમાજમાં સૌથી મોટો વર્જિત અને અપરાઘ માનવામાં આવે છે.

માર્યા ગયેલા લોકોનું કાચું માંસ ખાઈને તેમણે પોતાનો જીવ બચાવ્યો

પ્લેનમાં માર્યા ગયેલા લોકોના મૃતદેહો નજીકમાં જ બરફમાં દટાઈ ગયા હતા. કોઈએ આઈડિયા આપ્યો કે એ લોકોનું માંસ ખાઈ શકાય. વિચાર વ્યવહારુ હતો. પરંતુ માનવ માંસ સાંભળીને, બધા ધ્રૂજી ગયા. ખાસ કરીને જ્યારે આ મૃતદેહો તેમના પોતાના મિત્રો અને સંબંધીઓના હતા.

નેશનલ જિયોગ્રાફિક સાથે વાત કરતાં ડૉ.રોબર્ટ કેનેશા કહે છે કે, મેડિકલ સ્ટુડન્ટ હોવાને કારણે તેઓ જાણતા હતા કે ટેકનિકલી માનવ માંસ કે પ્રાણીના માંસમાં કોઈ ફરક નથી. પરંતુ, જ્યારે માંસ કાપવાનો સમય આવ્યો ત્યારે બધાના હાથ ધુરજવા લાગ્યા હતા. જોકે, જીવ બચાવવાનો બીજો કોઈ રસ્તો નહોતો. તેથી તેઓએ એકબીજા સાથે વાત કરી અને એકબીજાને વચન આપ્યું. કે જો કોઈ મૃત્યુ પામે છે, તો તે વ્યક્તિ પણ ઈચ્છશે કે અન્ય લોકો તેનું માંસ ખાઈને તેમનો જીવ બચાવે. અંતે આ કરવામાં આવ્યું. માર્યા ગયેલા લોકોનું કાચું માંસ ખાઈને તેમણે પોતાનો જીવ બચાવ્યો… પાછળ માત્ર બે જ મૃતદેહો બાકી રહ્યા હતા. એક જે જૂથના સભ્યની માતા હતી. અને એક નાનો બાળક જે કોઈનો ભત્રીજો હતો.

તેઓએ ઘણા દિવસો માનવ માંસ પર જીવ્યા. રાત્રે માથું છુપાવવા માટે, તેઓ તૂટેલા વિમાનની બોડીનો ઉપયોગ કરતા હતા. અને વિમાનની બેઠકોમાંથી કપાસ બહાર કાઢી પોતાના માટે ધાબળો પણ બનાવ્યો હતો. ઘણી વખત રાત્રે ઠંડી એટલી તીવ્ર થઈ જાય છે કે વ્યક્તિ પેશાબ કરવા માટે બહાર જઈ શકતો નથી. આવી સ્થિતિમાં, તેઓ રગ્બી બોલનો ઉપયોગ કરી લેતા જે રમવા માટે સાથે લાવ્યા હતા. જે પણ કરી શકાય તેમ હતું, તેઓએ કર્યું. જ્યાં સુધી તે કરી શકાય. જો કે, મુશ્કેલી દિવસેને દિવસે વધતી જતી હતી. ઘટનાના થોડા દિવસો પછી, જૂથના કેટલાક લોકો હિમપ્રપાતનો ભોગ બન્યા હતા. અને 17 લોકોના મોત થયા છે. થોડા દિવસો પછી, અન્ય વ્યક્તિનું ઇજાઓથી મૃત્યુ થયું.

11800 ફૂટની ઉંચાઈ પર આવેલો આ પહાડ દિવસેને દિવસે વિકરાળ સ્વરૂપ ધારણ કરી રહ્યો હતો. ઠંડીનું પ્રમાણ સતત વધતું જતું હતું. રાત્રે તાપમાન -30 ડિગ્રી સુધી પહોંચતું હતું. આવી સ્થિતિમાં તેઓએ 72 દિવસ પસાર કર્યા. ક્યાંય રેસ્ક્યુ ટીમની નિશાની ન પણ નજરે પડતી ના હતી. પરંતુ, હજુ પણ આશા હતી. કોઈ આવશે અમને બચાવી લેશે…. આ લોકોને વિમાનના કાટમાળમાંથી એક રેડિયો મળ્યો હતો. જેના કારણે તે સતત સમાચાર મળતા હતા. આ રેડિયો પરથી તેને ખબર પડી કે રેસ્ક્યુ ટીમ તેના શ્રેષ્ઠ પ્રયાસ કરી રહી છે. હેલિકોપ્ટર દ્વારા એન્ડીસ પર્વતોના 100 થી વધુ રાઉન્ડ કરવામાં આવ્યા હતા. પરંતુ જ્યારે પ્લેનનો કોઈ પત્તો ન દેખાયો ત્યારે સર્ચ ઓપરેશન બંધ કરી દેવામાં આવ્યું હતું. છેલ્લી આશાનો પણ અંત આવ્યો.

વિમાનમાંથી બચી ગયેલા લોકો 70 દિવસથી વધુ સમયથી પર્વત પર હતા. આ દરમિયાન, ઘણા વધુ લોકો મૃત્યુ પામ્યા અને અંતે ફક્ત 16 લોકો જ બચ્યા. આ લોકો માટે બચવાનો એક જ રસ્તો હતો. તેમાંથી કોઈએ પહાડમાંથી રસ્તો શોધીને મદદ લાવવાનો પ્રયાસ કરવો જોઈએ. ઘણી ચર્ચા પછી ત્રણ લોકોએ કામ હાથમાં લીધું.

16 લોકો કેવી રીતે બચી ગયા?

નેન્ડો પેરાડો, એન્ટોનિયો ટીન્ટિન અને રોબર્ટ કેનેશા. ત્રણેય ખાદ્યપદાર્થો લઈને પ્રવાસે નીકળ્યા. થોડે દૂર ગયા પછી, સદનસીબે તેમને પાણીનો પ્રવાહ મળ્યો. અપેક્ષાઓ વધુ વધી ગઈ હતી. પણ ત્રણેએ નક્કી કર્યું કે એન્ટોનિયો ટીન્ટિન પાછો આવશે. જેથી ખાદ્યપદાર્થો લાંબા સમય સુધી ટકી રહે. બે લોકો આગળ વધતા રહ્યા. થોડે દૂર ગયા પછી તેમને સમજાયું કે આગળ વધવા માટે 15 હજાર ફૂટનો પહાડ પાર કરવો જરૂરી છે. તેમની પાસે પર્વતો પર ચઢવા માટેના સાધનો ન હતા. તેમજ બરફ પર ચાલવા માટે જરૂરી સાધનો પણ નથી. તેમણે પ્લેનના ટુકડાઓમાંથી કેટલાક જૂતા બનાવ્યા હતા જેથી તે બરફ પર ચાલી શકે. પર્વત પર ચઢવું મુશ્કેલ હતું, પરંતુ પાછા ફરવાનો અર્થ ચોક્કસ મૃત્યુ હતો. આથી બંનેએ નક્કી કર્યું કે તેઓ પહાડ પર ચઢશે અને કોઈપણ સાધન વગર તેના પર ચઢી ગયા. તેમણે પર્વતની બીજી બાજુએ 10 દિવસ સુધી પગપાળા અંતર કાપ્યું. 63 કિલોમીટરનું અંતર ચાલ્યા પછી, બંનેમાંથી કોઈની પાસે એક પણ શક્તિ બચી ન હતી. બંને થાકીને ત્યાં જ સૂઈ ગયા. આંખો બંધ કરી. એટલામાં એક અવાજ આવ્યો.. આશાનો અવાજ.

બંનેએ ઘોડાના ખૂરનો અવાજ સાંભળ્યો. જ્યારે તેઓએ આંખો ખોલી તો બંનેએ જોયું કે ઘોડાની સાથે એક માણસ પણ હતો. તેમને તેની ભાષા આવડતી ન હતી. પરંતુ કોઈક રીતે તેઓએ તેને સમજાવ્યું કે તેમને મદદની જરૂર છે. તે માણસે જઈને અધિકારીઓને આ વાત જણાવી. તાત્કાલિક હેલિકોપ્ટર રવાના કરવામાં આવ્યું હતું. અને 16 લોકોને બચાવી લેવાયા હતા.

અફવાએ લેટિન અમેરિકામાં હલચલ મચાવી દીધી

આ 16 લોકો બર્ફીલા પહાડ પર 72 દિવસ સુધી જીવિત રહ્યા…. આ સમાચારે સમગ્ર લેટિન અમેરિકામાં હલચલ મચાવી દીધી હતી. લોકોની નજરમાં તે હીરો હતા. પરંતુ હવે ઝીરો બનવી દીધા હતા. અચાનક એક અફવા ફેલાઈ ગઈ કે પોતાની ભૂખ સંતોષવા આ લોકોએ તેમના બાકીના સાથીઓને મારી નાખ્યા અને તેમનું માંસ ખાધું. આ જુઠ્ઠું હતું. જેને પગ ન હતા. છતાં સમાચાર આગની જેમ બધે ફેલાઈ ગઈ. ત્યારબાદ ડોક્ટર કેનેશા એ નક્કી કર્યું કે તેઓ આ ઘટનાનું સત્ય બધાની સામે રજૂ કરશે. તેઓ ગયા અને આ અકસ્માતમાં મૃત્યુ પામેલા તમામ લોકોના પરિવારજનોને મળ્યા. અને તેના પરિવારને સમજાવ્યું કે ખરેખર તે પર્વતમાં શું બન્યું હતું. ડૉક્ટર કેનેશાએ તેમને એવા પત્રો પણ આપ્યા હતા જે લોકોએ તેમના મૃત્યુ પહેલા લખ્યા હતા. ડોક્ટર કેનેશા કહે છે કે આખી વાત સાંભળીને લોકોએ તેમને માફ કરી દીધા અને ઘણા તેને ગળે લગાવીને રડ્યા પણ.

કેનેસા ઉરુગ્વેના પ્રમુખપદ માટે ચૂંટણી લડી રહ્યા હતા. તેમણે આ ઘટના પર એક પુસ્તક લખ્યું, જેનું નામ છે, I Had to Survive: How a Plane Crash in the Andes Inspired My Calling to Save Lives. આ ઘટના પર વર્ષ 1993માં એક ફિલ્મ પણ બની હતી જેનું નામ ‘Alive’ હતું. જો તમે ઈચ્છો તો આ ફિલ્મ પણ જોઈ શકો છો.

આ પણ વાંચોઃ પતિ નહાતો નથી-બ્રશ કરતો નથી, મારે છૂટાછેડા જોઈએઃ પત્નીએ કોર્ટમાં કરી અરજી