ઇન્ટરનેશનલ ડેસ્કઃ ગયા વર્ષે અફઘાનિસ્તાનમાં તાલિબાનોએ સત્તા સંભાળી ત્યારથી, બે બાળકોની માતા મનપ્રીત કૌર ભાગ્યે જ કાબુલમાં તેના ઘરની બહાર નીકળતી હતી અને તેના બાળકોને બહારની દુનિયાની કોઈ જાણકારી નહોતી. કૌર અને તેના પરિવારની દુનિયા 3 ઓગસ્ટના રોજ બદલાઈ ગઈ, જ્યારે તે શિરોમણી ગુરુદ્વારા પ્રબંધક સમિતિ (SGPC), ભારતીય વિશ્વ મંચ અને કેન્દ્ર સરકારની મદદથી 28 અફઘાન શીખોના સમૂહ સાથે ભારત આવી.
કૌરે તાલિબાન શાસન હેઠળની પોતાની વેદનાને વર્ણવતા કહ્યું, ‘લઘુમતી હોવાને કારણે નિશાન બનાવવાનો સતત ભય રહેતો હતો. કાબુલમાં શીખ અને હિન્દુ પરિવારો રાત્રે શાંતિથી સૂઈ શકતા ન હતા. ધર્મસ્થાનો સુરક્ષિત નથી. ‘ગુરુદ્વારા કર્તા-એ-પરવાન’ પર 18 જૂને આતંકવાદીઓ દ્વારા હુમલો કરવામાં આવ્યો હતો. તેમણે કહ્યું, ‘અમારે ઘરની બહાર નીકળતા પહેલાં 10 વાર વિચારવું પડ્યું. અમારા બાળકોનો ઘરની બહાર નીકળવાનો પ્રશ્ન જ ઊભો થતો નથી. જો અમારે બહાર જવું હતું, તો અમારે અમારા ચહેરા ઢાંકવા પડ્યાં.’
‘બાળકોને શાળામાં મોકલવા એટલે જીવ જોખમમાં મૂકવો’
તેમણે દાવો કર્યો હતો કે, અફઘાનિસ્તાનમાં મોટાભાગના લઘુમતીઓને શિક્ષણની કોઈ પહોંચ નથી. કારણ કે બાળકોને શાળાએ મોકલવાનો અર્થ ‘તેમનો જીવ જોખમમાં મૂકવો’ છે. કૌરે કહ્યું, ‘જો કોઈ બાળક શૈક્ષણિક સંસ્થામાં જાય છે તો ત્યાં તેમને હેરાન કરવામાં આવે છે. જે લોકો ભણવા માંગતા હતા, તેમાંથી મોટાભાગના લોકો ભારત આવતા હતા. 3 ઓગસ્ટે અફઘાનિસ્તાનથી ભારત પહોંચેલા અન્ય શીખનો ત્રણ વર્ષનો પુત્ર તરનજીત સિંહ હૃદય સંબંધિત બીમારીઓથી પીડિત છે. તેમણે કહ્યું કે, હોસ્પિટલો સુધી પહોંચવામાં મુશ્કેલીના કારણે તેમના પુત્રને કાબુલમાં યોગ્ય સારવાર મળી શકી નથી.’
ભારતને કરી આ અપીલ
હરપ્રીત સિંહે કહ્યું, ‘અમને આશા છે કે અમે ભારતમાં તેની સારવાર કરાવી શકીશું.’ સામાજિક કાર્યકર્તા કવિતા કૃષ્ણને કહ્યું કે, કેન્દ્રએ ભારતમાં આવા શરણાર્થીઓને નાગરિકતા અને કામ આપવા માટે એક નીતિ બનાવવી જોઈએ. કૃષ્ણને કહ્યું, ‘આપણો દેશ આ શરણાર્થીઓને નાગરિકતા આપવા સક્ષમ છે. સરકારે આ સહાય માત્ર અફઘાન શીખો અને હિન્દુઓને જ નહીં, પરંતુ તમામ શરણાર્થીઓને આપવી જોઈએ.’
